Er was eens een verschrikkelijk lieve man. Hij had een witte baard. Hij kreeg veel kinderen. Hij praatte nooit tegen ze want hij woonde zelf in een ver onbekend land. Hij liet nooit iets van zich horen.

Op één keer na dan. Toen stuurde hij honderd grote dozen vol met brieven aan zijn kinderen. Daarin schreef hij veel tegenstijdige en onbegrijpelijke dingen. Hij schreef daarin ook dat hij ze voortdurend liet bespioneren met verborgen afluisterapparatuur en miljoenen verstopte videocameraatjes. Hij had zelfs een heel ingewikkelde computer uitgevonden schreef hij, waarmee hij al hun gedachten draadloos permanent kon lezen en opslaan.

En in die brief schreef hij ook dat zijn kinderen moesten geloven dat hij hun vader was en dat hij de liefste man op aarde was. En dat ze elke dag drie keer geknield moesten zeggen dat ze van hem hielden en dat hij de liefste man op aarde was.

En dat hij hen anders zou komen martelen. En dat hij ze dan zou branden met een heet strijkijzer over hun hele lichaam.

En dat hij ze daarna nog erger zou verbranden met een rood gloeiend ijzer over hun hele lichaam. Onder de meest verschrikkelijke pijn die je je maar kunt voorstellen. Niet een uur lang, niet een jaar lang, maar honderd jaar lang. En dat nog een miljard keer zo lang. En dat nog een miljard keer zo lang. En dat weer nog een miljard keer zo lang. En dat weer nog een miljard keer zo lang. En ook dat weer nog een miljard keer zo lang. Enz…

En die straf zou ook gelden voor alle andere mensen die die brieven niet hadden gehad. Want dat waren hele slechte mensen omdat zij die brieven niet hadden gehad, schreef hij.

En die kinderen begrepen die brieven niet goed, maar ze hielden erg veel van hun vader. Want hij was een verschrikkelijk lieve man. Ze hielden zoveel van hun vader dat ze elke week bij elkaar kwamen in mooie kleren om tegen elkaar te zeggen hoe lief hun vader wel was.

Er was één kind dat dat heel goed kon zeggen, met mooie woorden en mooie gebaren. En die mocht dat bij die bijeenkomsten wel honderd keer zeggen: “Onze vader is een verschrikkelijk lieve man!” En dat dan telkens met iets andere woorden.

………………………………………………………………………………………………

STOCKHOLM-SYNDROOM

Het Stockholm-syndroom is het verschijnsel waarbij een gegijzelde sympathie voor de gijzelnemer krijgt uit angst. Hier vind je informatie over het Stockholm-syndroom:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Stockholmsyndroom

http://www.google.com/search?num=100&hl=nl&client=firefox-a&rls=org.mozilla%3Anl%3Aofficial&q=%22Stockholm+syndroom%22+God&btnG=Zoeken&lr=