Nou goed dan, omdat je niet met me in dialoog wil, even wat gedachten over je Heilige Boek.
Ik heb het zoals je al vermoed helemaal gelezen en herlezen. En wat lees ik dan? Hetzelfde als dat jij leest? Van die smerige verhalen over wellustige uitspattingen en ook over wrede executies en de nooit weg te lezen wraakzucht.
Het is eerder een samenvatting van demonische verhalen dan het woord van een God. Wat een slechtheid wordt door het lezen van de bijbel de mens ingedachten gebracht. Je kan er alleen maar een barbaar door worden. Niet of nauwelijks iets verhevens, zodat het denken van verachting over wat je leest alleen maar afschuw uitlokt.
Pas een eind verder in het boek, bij Job en de Psalmen, kom je enig verhevens tegen. let wel, enig verhevens.
En dan komen er ook nog eens de spreuken, van Salomo, zegt men. Als je die dan leest, dan kan je je niet indenken dat Salomo iets schrijft over wat hij onmogelijk in zijn eigen levenswijze meegemaakt zou hebben.
Dan, even in vogelvlucht, kom je aan bij de profeten. tegenwoordig zou je dat kunnen zien als toekomskijkers, maar vroeger was een profeet niets anders dan een muziekmakende prediker. Doe zelf maar eens een poging om je in die profeten te verdiepen, met wat ze deden en wat ze zeiden.
Lees maar eens over koning Saul, die was ook op een profetenschool (muziekschool) en speelds mee in het orkest. Want enig zogenaamd profetisch woord is er van hem niet bekend. Hij zal dan wel niet hebben uitgeblonken als muziekmaker. Hij was dus een zogenaamde kleine profeet. En kleine profeten ( muzikanten) hebben natuurlijk dan een kleine God.
Het is dan ook volstrekt overbodig om die boeken van die kleine profeten te lezen. Zeker als je beseft wat het woord profeet in vroeger dagen voor inhoud had.
En dan jij, Eliyahu, maar volhouden dat die vrome woorden en commentaren het woord van God zouden zijn. Het zal mij dan ook benieuwen wanneer de rede in je denken eindelijk eens de boventoon gaat voeren.