"Dergelijke zaken vallen onder Pontifical Geheimhouding. Het schenden van de Pontifical Geheimhouding kan tot strafmaatregelen leiden, waaronder excommunicatie."
- Kardinaal Joseph Ratzinger in een bisschoppelijk rondschrijven, mei 2001
“Het is geen openbaar document, dus zullen we er niet over praten.”
- medewerkster Vaticaanse persafdeling tegen een journalist inzake de brief van Ratzinger.
“Is Satan a Catholic?”
- Pat Condell
The Pope knew, schrijven kranten. ‘Ratzinger is geen crimineel’, werpt zijn biograaf David Gibson tegen. O nee? The Pope Knew. Zo wist hij van het Ierse (en de wereld in getrompetterde) Ryan Report.
Ook wist hij van Padre Hullermann, een seriële kindermisbruiker die in 1980 met medeweten van Ratzinger, toen aartsbisschop van München, werd overgeplaatst en kerkelijke toestemming kreeg het werk van zijn roeping te hervatten. En aldus zijn misbruik serieel hervatte.
De pontifex wist van Father Lawrence Murphy, misbruiker van 200 dove jongens. Met instemming van Ratzinger werd besloten de inmiddels bejaarde priester ‘niet te vervolgen, maar in waardigheid te laten sterven’. Over de waardigheid van Larry’s slachtoffers geen woord.
Van zijn eigen broer met de losse handjes wist de paus ook.
Ten overstaan van leden van de Windsor maffia en vele politieke topgangsters maakte de paus deze week opmerkingen als
“het is te te hopen dat deze kastijding zal bijdragen aan het genezingsproces van de slachtoffers en de zuivering van de kerk.”
Wèlke kastijding dan? Wreed overgeplaatst worden naar een andere diocese? Kwellende overuren maken voor het verstoppen van onthullende brieven en dossiers?
Het bedrijf France Telecom lijkt bezeten door de Duivel; tientallen werknemers die zich met een burn-out in het vagevuur van het Commerciële Belang storten. Waar is de zelfmoordgolf bij B.V. Vaticaan? Waarom beëindigt een slachtoffer van relimisbruik soms decennia later alsnog zijn/haar leven, en lees je zoiets nooit over een priester? Waarvan de meesten tijdens hun wettelijke veroordeling niet eens de moeite nemen om spijt te betuigen. Father Brendan Smyth was een monster dat als 18-jarige novice in Rome al als een zorgwekkend geval aangemerkt stond. Kardinaal Seán Brady zei dat hij toen de authoriteit niet had om Smyth aan te geven. Wat een gelul. En ook; wat een opmerkelijk onchristelijk gelul.
Smyth kreeg uiteindelijk 12 jaar en stierf al na een maand achter tralies, maar op zijn grafsteen kwam niet alleen zijn naam te staan. Een van zijn slachtoffers slaagde er in ‘Reverend’ verwijderd te krijgen. Hulp van de Kerk kreeg hij daarbij niet.
Misbruik keihard aanpakken, belooft de Kerk. Het enige wat Ratzinger aangepakt heeft, is een nieuwe Vaticaanse afdeling die zich bezig gaat houden met, je gelooft het niet, een campagneplan tegen secularisme alsmede het opzetten van een her-evangelisatieprogramma voor Europa. Nou, het is duidelijk waar de prioriteiten gelegd worden. De Kerk is als meedogenloos kartel alleen geïnteresseerd in zieltjeswinst. Als een religieuze Ronald McDonald toert haar directeur rond de wereld in zijn taxidermiemobiel, pathetisch gespindokterde Sorry’s mompelend en liegend over ‘schaamte’ en ‘verdriet om het immense lijden’. Deze opperpriester die als brein van een sektarische criminelenbende berecht en veroordeeld tot celstraf en miljardenboetes dient te worden, of op z’n minst uit zijn eigen geloof geëxcommuniceerd, vindt zijn instituut nog steeds boven alle kritiek verheven en buiten elke wetgeving staan behalve die van ‘god’.
The Fall & Decline of the Roman-Catholic Empire. Tussen 1941 en 1944 kregen honderdduizenden Europese joden de gelegenheid onder te duiken in kerken en kloosters, of werden door geestelijken geholpen aan valse papieren en vluchtroutes naar veilige landen. Waar het katholieke bolwerk door scherpe omstandigheden het kwaad probeerde te bestrijden, is het kwaad in de gezapiger tijden van nu het katholieke bolwerk binnengedrongen. En honderden miljoenen laffe roomskatholieke slaafjes zien het niet. Ze geloven in het bijbelse Kwaad, niet in het kwaad als realiteit.
Ten of thousands were gathered in Hyde Park. The Benediction saw many drop to their knees for the first time during the vigil. Not an easy manoeuvre for those in tightly packed areas near the front, but they did it nonetheless.
“I am thrilled. I never thought I would meet the Pope – I can die tomorrow now.” Those are the words of 96-year-old Mary Cryer, one of the residents at St Peter’s care home in Vauxhall, who met the pontiff an hour or so ago.
John Hand, BBC 18 september 2010
http://www.lucaswashier.nl/?p=18251
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
