Over Atheïsten en christenen en de islam

AAD LEERING - 15 MEI 2008

Dat er met de islam iets mis is, is veel mensen ondertussen wel duidelijk. Dat er één front tegen gevormd moet worden ook, maar terwijl ze het eens zijn over de islam, zijn ze het niet eens over elkaar. Militante atheïsten en christelijke tegenstanders van de islamisering van onze maatschappij vliegen elkaar in de haren. Sam Harris, een militante atheïst, verwoord mijn standpunt in deze.

Religies kunnen gevaarlijk zijn, maar de islam is gevaarlijker dan de rest.

Al lang ben ik van mening dat de ene religie de andere niet is. Dat het christendom fel bekritiseerd kan worden zonder dat je hoeft te vrezen voor je leven, terwijl islamcritici vaak onder een pseudoniem publiceren is al een belangrijke aanwijzing. Hoewel Beatrix regelmatig de misvatting te kennen geeft dat woorden het ergste zijn wat iemand in zijn gevoelens kan raken, is geweld natuurlijk het ergste dat iemand kan overkomen. De dreiging met geweld waardoor mensen niet meer vrij voor hun mening of geaardheid kunnen uitkomen.

In de islam zit geweld ingebakken als middel om dit ‘respect’ af te dwingen. Of het nu om een foto, een film, een toneelvoorstelling of een cartoon gaat, wanneer het moslims niet zint is geweld of het dreigen daarmee ondertussen de normaalste zaak van de wereld geworden. Mijns inziens is de strijd tegen de invloed van het christendom dan ook een heel ander soort strijd dan die tegen de invloed van de islam gevoerd zal moeten worden. Militante atheïsten moeten zich daar bewust van zijn.

Toch zijn er goede redenen om als kritische atheïst je niet alleen op de islam te richten. Ten eerste natuurlijk de werkelijke overtuiging dat vanuit het christendom weldegelijk pogingen worden ondernomen om de invloed van het ‘geloof’(!!!!) uit te breiden. Creationisme als feit op scholen onderwijzen, invloed van christelijke politieke partijen op zaken als abortus, euthanasie en vrije dagen. Dit terwijl een onbewezen god nooit een argument kan zijn in een discussie.

Een andere reden is dat wanneer de verwerpelijke leer van de islam bekritiseerd wordt de criticaster al snel het etiket van racist krijgt opgeplakt. Hoewel volkomen onterecht is dit nog steeds een bijzonder effectief wapen. Wanneer de kritiek zich ook op het christendom en alle andere religies richt werkt deze ‘dooddoener’ echter niet meer. Doel van de kritiek op religie is natuurlijk om mensen te overtuigen, en moslims die twijfelen zullen eerder overtuigd worden om religie los te laten als ze merken dat ze het ene sprookje niet voor het andere hoeven in te ruilen en dat de kritiek zich niet richt op hun afkomst, maar op hun ideologie. Een ideologie die hen zelf nog nooit iets goeds gebracht heeft. Elke christen die zijn geloof afzweert is natuurlijk ook winst.

De islamisering van onze samenleving wordt maar als te vaak gesteund door christenen, vanuit hun christelijke overtuiging, ondanks dat omgekeerd christenen in een islamitische maatschappij juist vaak met vervolging en onderdrukking te maken hebben. Deze moderne gebroken geweer-taktiek is bijzonder schadelijk voor onze seculiere maatschappij. Soms zien christenen in de islam zelfs een bondgenoot om de goddeloze maatschappij weer aan gods geboden te onderwerpen, en sommige critici zijn bang dat te veel kritiek op christenen hen deze richting zal uitdrijven. Dat kan mi. nooit een reden zijn om terechte kritiek in te slikken, als christenen in de islam een bondgenoot zien gaan ze bij de duivel te biecht maar het blijft hun eigen keuze waar ze zelf verantwoordelijk voor zijn.

De islam moet wat mij betreft harder aangepakt worden dan het christendom. Want alle zaken waar ik bezwaar tegen heb binnen het christendom kom ik in het kwadraat tegen bij de islam. De religies zijn op een aantal punten niet te vergelijken.

Zo is het christendom dynamischer dan de islam en eerder geneigd zich aan te passen aan de tijd. De islam wil de tijd aanpassen aan de religie en als het de dienst uitmaakt vervalt een maatschappij tot pre-middeleeuws niveau. De meest vreselijke teksten van het christendom komen uit het oude testament, en veruit de meeste stromingen binnen het christendom stellen het nieuwe testament boven het oude. Een oog voor een oog is vervangen door iemand de andere wang toekeren. In de koran daarentegen worden de mildere verzen juist herroepen door de strengere.

Een ander punt is het onderscheid dat in de islam gemaakt wordt tussen gelovigen en ongelovigen. Christenen pleiten bij mijn weten nooit voor andere rechten voor andersgelovigen, terwijl de islam ongelovigen tot untermenschen verklaart, zonder stemrecht en met aparte beschermings-belastingen. Op afvalligheid staat de doodstraf, wat wel aangeeft hoe onverdraagzaam de islam tav van niet-islamieten is. De verhalen in de religieuze geschriften van de islam beschrijven een barbaarse behandeling van ongelovigen door de eerste islamieten, en de talloze honderden herhalingen in de koran over de pijnlijke en vernederende straffen die ongelovigen verdienen komen neer op hersenspoelen om de geest van het kind die het boek uit zijn hoofd moet leren op te voeden met een diepgeworteld vijandsbeeld.

Het voornaamste bezwaar is dat de islam een krijgsgodsdienst is, met een beloning voor hen die sterven in de strijd voor het geloof. Hoewel Geerts ‘Fitna’ een flop is, is de achterliggende gedachte dat de islam een hedendaagse legitimatie is voor religieus geweld een juiste. De leer is helemaal op de krijg ingesteld.

Dat christenen tot gewelddadig fanatisme kunnen worden opgezweept acht ik daarentegen ook zeker niet onmogelijk. De religie gaat veel dieper dan de enigszins platte islam, en vandaag de dag zijn er nog steeds mensen die zich helemaal afzonderen van de maatschappij en met niemand een woord wisselen, vanwege het christendom. Wanneer het tot een wereldwijde godsdienstoorlog zou komen denk ik dat het christendom voor velen een enorme inspiratie zal vormen. En een godsdienstoorlog van die omvang acht ik zeker niet onwaarschijnlijk. Dan is het tijd om een kant te kiezen, tegen de islam, en met het christendom, maar niet voor het christendom.

Wiki zegt het volgende over Harris:

While Harris criticizes all religions, he argues that the doctrines of Islam are uniquely dangerous to civilization. Harris criticizes the general response in the West to terrorist atrocities such as 9/11, i.e. the response of pronouncing Islam a “religion of peace”, while simultaneously declaring a “war on terror”. Harris sees the first sentiment as demonstrably false, and the second as meaningless.

Instead, he says, we should plainly acknowledge that Western civilization is at war with Islam which, he maintains, preaches a doctrine of religious and political subjugation, not a message of peace. The Koran and the hadith, he notes, are packed with unambiguous incitements to kill infidels-acts which, according to the texts, are duly rewarded with an eternity of celestial delights (including the celebrated 72 virgins). It is specifically this metaphysics of martyrdom, or jihad, which, in taking the sting out of death, Harris sees as the source of greatest peril. That such notions might be merely the product of a more extreme form of Islam is an argument Harris considers to be especially untenable in the light of the worldwide violence which erupted in 2006, as a consequence of the publication of cartoons depicting (and satirizing) the Prophet Muhammad. He argues that the riots did not occur because the cartoon was “especially derogatory”, but because “most Muslims believe that it is a sacrilege to depict Muhammad at all.” Harris maintains that we are at war with “precisely the vision of life that is prescribed to all Muslims in the Koran, and further elaborated in the literature of the hadith”.

Harris acknowledges that religions other than Islam can inspire, and have inspired, atrocities. He discusses examples such as the Inquisition and witch hunts, in The End of Faith. However, Harris believes that Islam is better suited to this purpose than most other religions. He summed up this argument in a 2005 blog:

“Anyone who imagines that terrestrial concerns account for Muslim terrorism must answer questions of the following sort: Where are the Tibetan Buddhist suicide bombers? The Tibetans have suffered an occupation far more brutal, and far more cynical, than any that Britain, the United States, or Israel have ever imposed upon the Muslim world. Where are the throngs of Tibetans ready to perpetrate suicidal atrocities against Chinese noncombatants? They do not exist. What is the difference that makes the difference? The difference lies in the specific tenets of Islam. This is not to say that Buddhism could not help inspire suicidal violence. It can, and it has (Japan, World War II). But this concedes absolutely nothing to the apologists for Islam. As a Buddhist, one has to work extremely hard to justify such barbarism. One need not work nearly so hard as a Muslim. The truth that we must finally confront is that Islam contains specific notions of martyrdom and jihad that fully explain the character of Muslim violence.”

Harris has called upon Muslim communities to practice open criticism of their faith and to offer assistance to Western governments in locating the religious extremists among them. He has argued that Muslims must be prepared to accept ethnic profiling as a tool in the fight against terrorism, if it can be shown that adherence to Islam is a statistical predictor of terrorist behavior.

Een artikel van hem over Fitna werd door de Washington Post geweigerd:

Update: het nieuws dat Nekschot gearresteerd is bewijst dat de islam van een andere orde is dan het chhristendom. Want ook christenen ontzag Gregorius niet. Maar het zijn weer eens de islamieten die anderen het zwijgen weten op te leggen. Raar dat je vanaf een islamitische preekstoel wel mag oproepen tot haat, maar dat satire te kwetsend is. Waarom loopt imam Fawaz nog vrij rond, terwijl bekend is dat hij met zijn haatpreken heeft aangezet tot de moord op Theo ?

————————————

http://www.hetvrijevolk.com/?pagina=6119