11 En Hij zeide: Iemand had twee zonen. 16 En hij begeerde zijn buik te vullen met de schillen, die de varkens aten, doch niemand gaf ze hem. 17 Toen kwam hij tot zichzelf en zeide: Hoeveel dagloners van mijn vader hebben brood in overvloed en ik kom hier om van de honger. 20 En hij stond op en keerde naar zijn vader terug. En toen hij nog veraf was, zag zijn vader hem en werd met ontferming bewogen. En hij liep hem tegemoet, viel hem om de hals en kuste hem. 25 Zijn oudste zoon was op het land, en toen hij dicht bij huis kwam, hoorde hij muziek en dans. 29 Maar hij antwoordde en zeide tot zijn vader: Zie, zovele jaren ben ik al in uw dienst en nooit heb ik uw gebod overtreden, maar mij hebt gij nooit een geitebokje gegeven om met mijn vrienden feest te vieren. 32 Wij moesten feestvieren en vrolijk zijn, want uw broeder hier was dood en is levend geworden, hij was verloren en is gevonden." (Luk 15:11-32).
In dit overbekende verhaal van Jesus is het de zoon die op reis ging, die als ‘verloren zoon’ wordt bestempeld.
De oudste, die thuis bleef, bij zijn Vader, zou dan het tegengestelde zijn, namelijk behouden.
Eigenlijk is dat vreemd.
De jongste zoon nam op het moment van zijn grootste ellende een besluit. Hij nam dat zelf. Hij hád die innerlijke kracht - en had voor het nemen van dat besluit had hij kennelijk niemand anders nodig dan zichzelf, behalve dan de omstandigheden waarin hij verkeerde.
Uiteindelijk kwam alles goed.
Maar voor de oudste zoon lag dat helemaal anders.
De relatie tussen hem en zijn Vader was slecht.
In stille, kennelijk steeds groter wordende rancune deed hij zijn job op de boerderij. Waar zijn broertje zich alvast een stuk erfenis toeëiste, vroeg hij niets, …. en kreeg hij niets. Kennelijk vrat dat aan hem, gezien zijn antwoord, en …… helaas zijn weigering om het feest van de Verzoening mee te willen vieren.
Wie is er uiteindelijk verloren en wie is er uiteindelijk behouden??