Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Stefan
Is geloven een daad, een gift naar God toe, of een gift van God naar de mens toe.
Wanneer wordt het een geschenk,
En wat een mooi woord eigenlijk; ge-
schenken..
Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Ik heb een stukje tekst gevonden uit een boek wat ik wel vaker aangehaald heb; de komende Nieuwe Mens van JvR wat inzicht geeft over het geloof.
Het geloof, als bezit, en wat weer de sleutel is tot al de beloftes welke voortkomen vanuit en door het geloof.
(in een ietwat oude taal, dat weer wel);
Geloof is in deze tijd een uitgegloeid, een doodgebrand begrip.
Men verstaat er onder het aanvaarden of belijden van een bepaalde leer
en men is orthodox-gelovig, wanneer zulk aanvaarden betrekking heeft op zware Calvinistische leerstellingen,
en ruim en zeer vrijzinnig als het tegenovergestelde het geval is.
Zo is men gelovig in diverse toonaarden, of eventueel ongelovig.
Doch de heilige taal van alle eeuwen maakt ons duidelijk, dat geloof niet is het belijden of aanvaarden van een leer,
of van een kerk, een school of een god, doch betrekking heeft op een bezit, dat men zich wezenlijk bewust moet zijn.
Ook wordt ons verstaan gegeven , dat een dergelijk bezit ervaren moet worden in het hartheiligdom,
dat in het hart ‘'woning moet maken’', of belevendigd moet worden.
thomas Schreef:
——————————————————-
> Is geloven een daad, een gift naar God toe, of een
> gift van God naar de mens toe.
Dat hangt er maar van af denk ik.
Als je als kind het geloof “ingepeperd” hebt gekregen, denk ik dat dat weinig met een gift van God naar de mens toe te maken heeft.
(Zie bijv. die Amerikaanse filmpjes waarin kinderen geïndoctrineerd worden)
En neem bijv. Allen (van het bijbelprikbord) die was zo ongelovig (nog erger dan Richard 
). Allen gelooft nu en dat komt niet omdat iemand van de prikkers hem bekeerd heeft. Dat vind ik meer een gift van God naar de mens toe.
> Wanneer wordt het een geschenk,
>
> En wat een mooi woord eigenlijk; ge-
>
> schenken..
Zie hierboven 
(Geloven zonder dat iemand anders zich daar op indringende wijze mee bemoeid heeft. O.a. de kerken)
Richard II Schreef:
——————————————————-
> Ik zie geloven eigenlijk meer als het verstrikt
> raken in een valstrik. Of het belanden in een
> valkuil.
Als je nergens bij aangesloten bent, valt dat reuze mee.
In wiens valstrik zou ik bv dan moeten zijn geraakt?
Ik heb niets met kerkelijke instellingen of het christendom zoals die er nu uitziet.
Niet iedere gelovige belandt in een valkuil of laat zich binden door een of andere “leider” .
Wat dat betreft ben ik zo vrij als een vogeltje.
thomas Schreef:
——————————————————-
> Ik heb een stukje tekst gevonden uit een boek wat
> ik wel vaker aangehaald heb; de komende Nieuwe
> Mens van JvR wat inzicht geeft over het geloof.
> Het geloof, als bezit, en wat weer de sleutel is
> tot al de beloftes welke voortkomen vanuit en door
> het geloof.
>
> (in een ietwat oude taal, dat weer wel);
>
> Geloof is in deze tijd een uitgegloeid, een
> doodgebrand begrip.
> Men verstaat er onder het aanvaarden of belijden
> van een bepaalde leer
> en men is orthodox-gelovig, wanneer zulk
> aanvaarden betrekking heeft op zware
> Calvinistische leerstellingen,
> en ruim en zeer vrijzinnig als het
> tegenovergestelde het geval is.
> Zo is men gelovig in diverse toonaarden, of
> eventueel ongelovig.
>
> Doch de heilige taal van alle eeuwen maakt ons
> duidelijk, dat geloof niet is het belijden of
> aanvaarden van een leer,
> of van een kerk, een school of een god, doch
> betrekking heeft op een bezit, dat men zich
> wezenlijk bewust moet zijn.
> Ook wordt ons verstaan gegeven , dat een dergelijk
> bezit ervaren moet worden in het hartheiligdom,
> dat in het hart ‘'woning moet maken’', of
> belevendigd moet worden.
Daar ben ik het wel mee eens. Ik heb nooit begrepen dat mensen mee doen aan die geloofsbelijdenissen.
Een ander bepaalt maar even wat je moet geloven om bij de “club” te horen.
