Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Eliyahu
Bs'd
Getuigenis 6; van Immy ‘Wat de E.O. niet uit wil zenden…..’
In 1999 werd ik benaderd door de Evangelische Omroep of ik mijn levensverhaal wilde vertellen in het programma “de Verandering”.
Enkele jaren daarvoor was ik nl op een nogal radicale wijze tot geloof gekomen: vanuit de New-Age-wereld tot bewuste keuze voor Jezus.
Mijn leven veranderde drastisch en mede door de media-hype die ontstond nav de uitzending van “De Verandering”,werd ik een “Rising Star”in evangelisch/christelijk Nederland. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat alle aandacht op tv en in allerlei tijdschriften mij zeker niet onberoerd liet, en mijn ego streelde. Ware het niet dat mijn voornaamste doel was mensen tot Jezus en de Hemelse Vader te leiden. Ik wilde graag gebroken mensen met G'd in contact brengen,dat zij Zijn Liefde leerden kennen en van daaruit weer een zegen konden zijn voor anderen. Ikzelf had in mijn prille jeugd ook nogal wat ellende en pijn ervaren.
Mijn vader had tijdens mijn baby-tijd hersenvliesontsteking opgelopen welke niet goed behandeld kon worden en daardoor raakten zijn hersenen onherstelbaar beschadigd.. Dit resulteerde erin,hoewel mijn vader een zéér zachtaardig man was,hij soms letterlijk gek kon worden en bv de brissen uit een houten tafel kon slaan. Mijn moeder moest praktisch alleen 3 jonge kinderen opvoeden en onze boerderij runnen omdat mijn vader vanwege zijn ziekte veel bedlegerig was en niet capabel om mee te werken in het bedrijf. Op 5-jarige leeftijd vond ik op een zomermorgen,juli 1973, mijn vader dood in de sloot bij onze boerderij. Vanaf dat moment was ik in één keer volwassen en ben ik nooit meer kind geweest. Ik bleef altijd ‘anders dan de anderen’…
Mijn moeder was geestelijk en lichamelijk gebroken en kon bij tijd en wijle niet voor ons kinderen zorgen. Wat er toe leidde dat ik geregeld bij kennissen of familie in huis moest. Ik was in die periode heel vaak doodsbang en de eenzaamheid deed lijfelijk pijn. In die periode (in 1978) op zomeravond begon ik in mijn bed zomaar tot G'd te praten. Zomaar,spontaan vanuit mijn kinderhart. Ik kende G'd niet persoonlijk en wist tot dan toe niet dat je gewoon met Hem kon praten. Van huis uit was ik Gereformeerd opgevoed. Ging naar de School met den Bijbel, zei voor het eten Here-zege-deez-spijs-amen, en ook ‘s avonds was het ik-ga-slapen-ik-ben-moe,mijn vertrouwde bedritueel. Dus hoe ik ertoe kwam tot G’d te spreken is mij een raadsel,maar ik vertelde Hem mijn hartzeer. Op dat moment kwam er een enorme liefdevolle rust over mij heen,en voelde ik een aangename , warme tinteling door mijn lichaam trekken. Een G'dservaring…… Ik kon rustig slapen gaan,Hij waakte over mij. G'd Zelf betoonde Zich de IK BEN , ook voor (half) wezen en weduwen… Vanaf toen wist ik onomstotelijk dat G'd écht bestond!
Deze ervaring heeft mij door mijn moeilijke adolescentiejaren die volgden heen geloodsd, wetende dat Hij er altijd was.
Echter op 18-jarige leeftijd zag ik het écht niet meer zitten,alles scheen zwart en duister om mij heen met geen enkel licht voor de toekomst. Ik stelde mijzelf voor een wel zeer rigoreuze keuze: óf ik maak er accuut een einde aan, óf ik probeer als laatste redmiddel een consult aan te vragen met een psycho-natuurgeneeskundig therapeute,die ik vaag kende uit mijn omgeving. Ik kon gelijk terecht…
Door deze therapeute raakte ik verzeild in een voor mij geheel nieuwe wereld genaamd: New-Age. Ze sprak over Goddelijke Onbaatzuchtige Liefde, Jezus, reincarnatie, goed en kwaad,bewuste en onbewuste. Zoals ze daar zat gehuld in het wit ,omringd door prachtige stenen en mineralen, leek ze wel een engel G'ds. En ik dronk haar woorden in als zoete wijn,en schreidde duizend tranen. Eindelijk iemand die mij begreep,iemand die ook G'ds Liefde kende ,dacht ik….
Ik volgde therapieen,cursussen,verslond boeken op weg naar Verlichting. En ik voelde mij ook stukken beter dan voorheen. Maar na verloop van enkele jaren bemerkte ik dat ik vast zat in een web waarin ik verstrikt was geraakt. Ik moest concluderen dat ipv Vrij en Verlicht ,ik afhankelijk was geworden van therapieen en ongrijpbare filosofieen. Niets vervulde echt,niets gaf ware inhoud aan mijn leven,niets kon tippen aan Zijn Aanwezigheid. De zoektocht naar DE WAARHEID ging onverminderd voort.
Inmiddels getrouwd,26 lentes jong,en de trotse moeder van 3 levendige kinderen bevond ik mij samen met mijn man nog steeds in de kerk van ons beider jeugd: de Gereformeerde kerk. Het (christelijk-protestantse) geloof ging een steeds grotere rol spelen in ons leven. We bekleedden functies binnen deze gemeente en onze christelijke vriendenkring breidde zich met ter tijd uit. Op een gegeven moment las ik de woorden uit Jozua 24 v.15: “….KIEST DAN HEDEN WIEN GIJ DIENEN ZULT…”. Dit kwam zo knetterhard bij mij binnen ,dat ik in mijn hart wist dat ik radicaal een keuze moest maken:óf de NewAge aan blijven hangen , óf mij overgeven aan het geloof van mijn vaderen. En ik heb gekozen.
Ik verbrak alle banden met personen en aanverwante zaken uit mijn New-Age tijdperk en ging resoluut voor Jezus(naar mijn begrip G'd) en jawel…9 maanden later werd ook mijn man( tijdens een mannenconferentie) door G'd aangesproken, en kwam tot geloof.
Niet lang daarrna werden we zo'n beetje persona non grata's in de Gereformeerde kerk vanwege onze activieve(evangelische) toewijding aan G'd en shop-ten wij bij de Baptisten Gemeente op Texel en Berea gemeente te Den Helder. Mijn man Ger en ik,gaven te kennen dat we ons graag in zee wilden laten dopen.Tenslotte zijn we onvervalste eilandbewoners en er gaat toch niets boven Levend ,Stromend water. Dit was juist in de tijd dat de EO mij had benaderd voor het programma “De Verandering”. Toen de productieleider hoorde dat wij ons ,met nog 5 anderen, in zee wilden laten dopen,was hij dolenthousiast om juist dit op de gevoelige plaat vast te laten leggen en mee te nemen als hot item in de uitzending.
Naderhand werd de Berea gemeente ons geestelijk thuishaven en werden wij semi- leiders van een huisgroep op Texel.Berea was een gemeente die, zoals ze zeggen: alle dingen op waarheid willen onderzoeken ,willen leven zoals de eerste christengemeente en geloven in de Bijbel van kaft tot kaft.Ook een warme,jonge gemeente met veel evangelisatiedrang,activiteiten,reuring,emoties,profeten en profetieen. In deze gemeente werd ook het bevrijdingpastoraat toegepast en ik moest door zware bevrijdingssessies heen omdat ik occult en demonisch belast zou zijn vanuit mijn verleden en New-Age-tijd,en ook (geestelijk)was verkracht maar dit had verdrongen,zo werd mij verteld. Ik leefde daardoor wel al spastischer vanwege de angst dat de duivel altijd bij mij op de loer lag,en bij wijze van spreken zich ophield achter iedere lantaarnpaal. Achteraf bleek dit ‘bevrijdingsgebeuren’ uit de anti-joodse en verwrongen koker te zijn gekomen van ene ‘ profeet’ Ken Thornberg,een ras anti-semiet.
Ger en ik kwamen in contact met Bert Woudwijk, voorganger van de Messiaanse Shalom Gemeente te Dordrecht, met wie wij onze liefde voor Israel en de joden openhartig konden delen. Reeds in 1987 hadden Ger en ik een poosje gereisd en als volunteers gewerkt in Israel ,het Land van de voor ons zo vertrouwde Bijbelverhalen. Van kinds af aan waren wij pro-Israel opgevoed,rond mijn 15de las ik alles wat los en vast zat over de Shoa, jodenvervolging,ging naar het Anne Frank museum e.d. En voelde me enorm met het Joodse volk verbonden,werd zelfs vegetarier nav het boek “Uit naam van al de mijnen” ,een biografie over de joods-Poolse Holocaust overlevende Martin Gray.
In 2001 werden wij uitgenodigd door onze oud-werkgevers uit Israel, Naomi en Sasson, om Pesach bij hun te komen vieren. De tweede intifada was juist in volle hevigheid losgebarsten en vrijwel ieder uur werd er ergens in het land wel een terroritische aanslag gepleegd .Voor gek verklaard door bijna iedereen in onze omgeving, reisden wij nietemin af en mochten de seideravond meevieren in kibboets Beth Ha 'Emek ,te midden van 350 joden vanuit de gehele diaspora. En het was geweldig!
Terug in Nederland verdiepten wij ons meer en meer in de roots van ons christelijk geloof,iets wat ons gek genoeg door Berea niet in dank werd afgenomen. Tenslotte wilden we Jezus navolgen die toch ook een JOOD was geweest. Wij onderzochten de schriften en kwamen tot de conclusie dat de Bijbelse feesten en tijden nooit waren afgeschaft,zelfs eeuwige inzettingen bleken te zijn! En wat te denken van kosher eten, de shabbat? Zaken die we absoluut niet tegen kwamen in de christelijke gemeentes. We vonden geen enkele grond in de Bijbel voor zoiets als een paasviering ,de zondag of de kerst. Nee, dit waren feesten met een heidense en zelfs anti-joodse oorsprong. De christelijke ‘feesten’ werden voor ons meer en meer een crime,de zondagse kerkgang haast blasfemie….
Thuis gingen we de Bijbelse feesten ,zij het gebrekkig maar met een oprecht hart,zelf vieren en nodigden joden en joods- geinteresseerden op Texel en uit Den Helder, bij ons uit. Juist in die periode kreeg ik een miskraam en droeg een kettinkje met davidster om mijn hals. De leiding van Berea legde een verband tussen de ster en de miskraam en vertelde mij dat een davidster een occult teken was en dat ik daarom misschien wel een miskraam had gehad. Meteen werd ook de boekenwinkel van Berea op draconische wijze nageplozen ,en alle boeken en cd's waar een Magen David op stond werden terstond verwijderd.
Onvrede en onrust volgden,sommige mensen zegden hun lidmaatschap op. Het bleek dat de grondlegger van Berea ,ene van der Brink,geloofde in een geestelijk Israel,en de vervangingstheologie aanhing . Zo werden joden als een ras bestempeld en was men wars van alles wat enigzins riekte naar rituelen. Doordat Jezus de wet had vervuld, was nu het Nieuwe Verbond van kracht,en waren rituelen niet nodig voor G'ds vrije kinderen. Rituelen waren wettisch, zo was het drecreet.
We verkozen de Bereagemeente te verlaten. Uieindelijk zijn wij in goed overleg met de leiders,zonder ernstige verwijten of scrupules uit elkaar gegaan.No hard feelings… En daar ben ik tot op de dag van vandaag nog steeds dankbaar voor.
Ons contact met Bert en de (Messiaanse) Shalom Gemeente werd intensiever en wij gingen geregeld met Bert mee naar Israel tijdens zijn bemoedigingsreizen. Nu kun je je afvragen wie er meer bemoedigd werd gedurende deze trips:de joden of wij…
Altijd als we bij de Kotel(Klaagmuur)kwamen raakte ik diep geroerd en moest ik denken aan de woorden van Koning Salomo,1 Koningen 8 v.41ev: “Zelfs aangaande den vreemde die van uw volk Israel niet zal zijn,maar uit verren lande om uws naams wil komen zal, ….als hij komen en bidden zal in dit Huis, hoor Gij in den hemel,de vaste plaats uwer woning,en doe naar alles waarom die vreemde tot U roepen zal; opdat alle volkeren der aarde uwen naam kennen,om U te vrezen gelijk uw volk Israel,en om te weten dat uw naam genoemd wordt over dit Huis,hetwelk ik gebouwd heb, hoor dan in den hemel hun gebed en hunnen smeking,en voer hun recht uit.” Voor ons de vreemdelingen,wij die het voorrecht hadden om Israel binnen te gaan iets dat zelfs Mozes niet heeft mogen proeven…..voor ons pleitte Koning Salomo Himself……
De samenstelling van onze huisgroep veranderde naarmate wij dieper de Thora gingen bestuderen. Bert stak regelmatig het Marsdiep over om de bijbelstudies bij ons thuis te leiden. Wij daarentegen reisden om de week naar Dordrecht om daar de diensten bij te wonen. Het was een enerverende tijd van verbondenheid,samen eten,samen zingen,samen lachen,janken,vallen en weer opstaan. Maar door de studies en contacten in Israel met de so called kolonisten/settlers, kwamen wij ook in aanraking met andere( joodse)inzichten betreffende het Nieuwe Verbond,de Messias,ja over Jezus zelf… En dat was enorm shockerend,ons hele vertrouwde beeld ging op de schop!
Ikzelf liep al een poosje met de vraag in mijn hart hoe het toch kon dat in het nieuwe testament twee verschillende stambomen van Jezus staan vermeld. Ik durfde deze vraag aan niemand openlijk te stellen omdat ik in de overtuiging leefde dat alles wat geschreven stond immers door G'd Zelf was verordend. Ik was bang van mijn eigen twijfel,maar toch liet de vraag me niet los. Met bonzend hart en knikkende knieen begon ik te surfen op internet in de hoop antwoord te krijgen op mijn prangende vraag. Het eerste wat ik tegen kwam was de verhandeling :“Waarom weigert het joodse volk het Nieuwe Testament te erkennen?” van Eliyahu Silver, die op niet al te subtiele wijze korte metten maakt met de christelijke dogma's. Silver, zelf jood en de hebreeuwse grondtaal machtig,haalt systematisch allerlei bijbelteksten aan die oa de godheid van Jezus ontkrachten, en schoffelt op niet mis te verstane wijze eigenlijk het hele christelijke fundament onderuit. Ik was verbijsterd en leefde met de angst, in de handen te zijn gevallen van de duivel die mij op deze wijze probeerde te misleiden. Als het waar was wat Eliyahu Silver hier te berde bracht was er geen enkele grond meer onder mijn voeten, stortten de zuilen van mijn geloofsfundamenten ineen, zou ik iedereen verliezen,en durfde ik niemand van mijn christelijke vrienden nog onder ogen te komen.
Ik bestudeerde derhalve o.a.de volgende teksten:
“Hoor Israel:de HEERE is onze G'd;de HEERE is 1!!”Deuteronomium6:4
Als G'd dus Eén is ,is Hij dus geen 2 of 3(enigheid) .
“Ik ben de HEERE en er is geen ander”Jesaja 45 :18
Wat te denken van deze:“ Voor Mij is er geen god geformeerd en NA MIJ ZAL ER GEEN ZIJN. Ik,Ik ben de HEERE en buiten Mij is er geen Verlosser”"Jesaja 43:10-11
'En er is geen god behalve Ik,een rechtvaardige,verlossende god is er buiten Mij niet.Wendt u tot Mij en laat u verlossen,alle einden der aarde,want Ik ben G'd en NIEMAND MEER."Jesaja45:21-22
En als klap op de vuurpijl:"Maar Ik ben de HEERE uw G'd van het land Egypte af;een god nevens Mij kent gij niet en een verlosser nevens Mij IS ER NIET'. Hosea13:4
Ik moest pijnlijk concluderen dat ik er niet om heen kon en moest aanvaarden dat dit de Waarheid was. De Waarheid waar ik altijd om had gevraagd aan G'd werd me nu aangereikt op een wijze die ik niet begreep,en eigenlijk niet wilde accepteren.
Marco Borsato vertolkt in een van zijn nummers :
"Wat tot een uur geleden
nog zo veilig heeft geleken
is een hele grote leugen
en een kaartenhuis gebleken."
En een kaartenhuis was het. Alles ontviel ons. We verloren al onze vrienden,ontvingen brieven waarin we werden uitgemaakt voor duivelskinderen en dat we regelrecht naar de hel zouden gaan. Voor de joden was er immers nog hoop, maar voor ons, die eens ‘de waarheid’ hadden gekend en hun erfdeel hadden verkwanseld,was er nimmermeer genade mogelijk. Onze kinderen moesten anti-semitische scheldcanonnades verdragen en op een dag ontdekten we dat een hakenkruis onze deurpost 'sierde". Het was een moeilijke tijd. Bert ,zijn vrouw Ilona en familie hadden het echter veel zwaarder dan wij. Hij was tenslotte (ex)voorganger en kreeg de meeste klappen te verduren. De Shalom Gemeente viel uiteen evenals onze huisgroep.Toen Bert en Ilona uitkwamen in Israel (en Aryel en Shlomit werden), had ons hele gezin het grote voorrecht bij hun choepa te zijn, in de oude stad van David, augustus 2006.
Aryel en Shlomit vertrokken naar Antwerpen om zich aldaar bij de joodse gemeente te voegen in afwachting van hun aliya en definitieve vertrek naar Israel.(augustus 2007)
Maar hierbij is het verhaal niet uit. Hoe moeilijk de situatie ook is,G'd geeft altijd weer rivieren in de woestijn. In het ochtendgebed van de siddoer lezen we:“….Die alles maakt wat ik nodig heb.' Door ons te verdiepen in het Judaisme en joods te leven zo goed en zo kwaad als het gaat,is ons leven zeer verrijkt. We lernen bij orthodox-joodse kennissen bij ons op Texel,worden uitgenodigt bij de joodse gemeente Haarlem,hebben inmiddels weer vrienden en hopen ook eenmaal uittekomen. En wie weet, B'ezrat Hashem,vestigen we ons ooit nog eens in het Beloofde Land, vertrouwende op de belofte uit Jesaja 56: 'En de vreemde die zich tot den Heere gevoegd heeft,spreke niet,zeggende: De Heere heeft mij gansch en al van zijn volk gescheiden… want alzoo zegt de Heere van de gesnedenen die mijn shabbatten houden en verkiezen hetgeen waar Ik lust toe heb,en vasthouden aan mijn verbond; Ik zal hun ook in mijn Huis en binnen mijne muren ene plaats en ene naam geven,… En de vreemden die zich tot den Heere voegen,om Hem te dienen en om den naam des Heeren lief te hebben om Hem tot knechten te zijn: al wie den shabbat houdt dat hij dien niet ontheiligt, en die aan mijn verbond vasthouden, die zal Ik ook brengen tot mijnen heiligen berg, en Ik zal ze verheugen in mijn bedehuis….:want mijn Huis zal een bedehuis genoemd worden voor alle volkeren.”
De relatie met mijn familie is veel beter geworden evenals mijn omgang met ‘niet’-gelovigen. Ook mijn visie op de New-Age en de kerk is veel milder geworden. Toen ik christelijk was,plaatste ik mensen in een hokje als zijnde “gered of niet-gered”, en probeerde mensen te bekeren uit angst dat zij voor eeuwig verloren zouden gaan. Dat drukte als een zware verantwoording en last op mijn schouders. Baruch Hashem,is dit weggevallen daar het jodendom geen evangelisatiedrang voorstaat, en kan ik nu relaties aangaan op basis van gelijkwaardigheid. Eén ding staat vast: we willen nooit meer anders. Geen andere goeroe, geloof of god. Met Ruth belijden wij: Uw G'd is mijn G'd ,uw volk is mijn volk.
Enzo werd ik enkele weken geleden wederom benaderd door de Evangelische Omroep,ditmaal met het verzoek om aan een nieuw op te zetten programma mee te werken. In dit programma interviewt Andries Knevel verscheidene mensen die10 jaar geleden hun verhaal deden in “De Verandering”. Tijdens een wandeling praat hij dan bij over hoe het hen het laatste decennium is vergaan en hoe het hen nu vergaat. Enfin,ik reageerde nogal terughoudend,niet gelijk overtuigd(misschien wel angstig) of ik dit wel moest doen. Aarzelend deed ik wat voorzichtig en omslachtig mijn verhaal, en vertelde dat wij nu joods leven etc. De dame van de screening was erg enthousiast en zag het bij wijze van spreke al helemaal voor zich: Immy die de Shabbat voorbereidingen stond klaar te maken,al knedend ,met het koshere challe-deeg aan de handen. Een prachtig shot in een nog mooiere uitzending.
Op de vraag wat Jezus nu voor mij betekende kwam voor mij het hoge woord eruit en zei dat hij voor mij niet meer díe betekenis had als 10 jaar geleden,of te wel dat ik niet meer geloofde dat hij voor mijn zonden was gekruisigd,niet god was en ook niet de verwachte messias. Het gesprek ging voort en de dame wilde mij desalniettemin voor de camera's,maar moest eerst overleg plegen met haar superieuren. Enkele dagen later belde zij mij terug met de mededeling dat het ‘feest ’helaas niet doorging. De EO-bazen wilden een dergelijk verhaal waarin Jezus niet centraal stond, niet openbaar maken; de achterban moest tevreden gehouden worden. Voor ZO'N "VERANDERING' is de (EO)tijd blijkbaar nog niet rijp…….
Veel liefs en G'ds Zegen,
Immy Vlaming
