Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
holybol
In romeinen 8 spreekt Paulus uit dat god de hele schepping onder ijdelheid heeft gebracht. Hij voegt eraan toe “in verwachting.” Het gaat hier om God's verwachting. Maar hij nodigt de schepping uit om hier deel aan te hebben. Opdat de hele schepping uitziet naar de openbaring van de zonen van god die de schepping uit de gebondenheid van haar verval zullen bevrijden.
Het is een gedeelde verwachting welke aan het kreunen van de schepping een scherpe hoek geeft. De verwachting die ingebouwd is in de schepping wordt intolerant omdat deze naar vrijheid uitziet terwijl de zintuigen van het vlees het uitschreeuwen dat er geen bevrijding mogelijk is uit de slavernij.
Als de openbaring van de kinderen van god steeds maar doorgaat, rolt van de andere kant het ego van het vlees het toneel op om een prominente plaats te herwinnen. Dit leidt tot een binnendringing van valse verwachtingen binnen de echte verwachtingen op het toneel.
Deze valse verwachting indringer heeft diverse voorgangers gehad. Simds het millennium hoorden we vaak dat de wegrukking een valse verwachting is. Maar we hebben de manifestering van de zonen van god verward met de wegrukking. WIJ zijn straks de gemanifesteerde zonen en de rest niet. Een andere vleselijke leugen is dat alleen de gelovigen van de huidige bedeling van genade het lichaam van christus zijn. De hele mensheid is het lichaam van christus, alleen de eerstgeborenen zijn de voorhoede van dit lichaam.
Het elitedenken dat alleen wij God toebehoren en de rest van de mensheid niet, nou ja met veel moeite nogwat joden, mag wel eens getoetst worden aan de schrift. Alle leven groeit, kijk om je heen, kijk naar de planten. Zo is het ook met geestelijke groei, maar de groei van het onzichtbare lichaam van christus geschiedt meestal buiten de radar om. Meestal nemen we alleen onze eigen geestelijke groei waar en er is de wereldwijde scene van God's aionische activiteit. Het koninkrijk van god komt niet met waarneming en observatie.
zelfs als we wel iets waarnemen van geestelijke groei om ons heen dan is dit nog niet door waarneming maar door de zalving van God die onze harten opent voor het onzichtbare. We kunnen midden in een scene staan van geestelijke groei als onze broeders en zusters geestelijk groeien zonder dat we dit uitdrukkelijk waarnemen. Zoals wanneer de waterdruk achter een dam toenoeemt maar we dit aan de andere kant NOG niet zien.
In Adam zien we de gevallen mens, in Enoch zien we de mens wandelen met god, hij wandelde aldoor, met de ene voet na de andere tot hij plots weg was gegrist door god. Elke stap die hij gezet had was een geestelijke groei tot hij opeens niet meer was. Als uw broeder of zuster struikelt, helpt dit uw eigen geestelijke groei die vervolgens weer effect heeft op de groei van uw broeder en zuster die net weer overeind was gekomen. De mensheid zit in een vreemd soort geestelijke dans besloten die verder gaat dan het wandelen met god. Geen mens is een eiland, elke individu of groep of natie draagt bij aan de grote stap vooruit tot 1 Kor. 15 waarin God alles in alles is.
