Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Therapeutisch effect heeft bidden zeker. Een bezigheidstherapie zou ik het echter niet willen noemen.
Zeker heb ik het gevoel gehad dat bidden zinloos is. Wanneer ik om iets bid met woorden, en ik dan denk dat God mijn woorden heeft gehoord. Maar ik hel al uitgelegd dat het zó dus niet werkt; en ik heb ook uitgelegd hoe het dan wél werkt.
“”Alleen maar“” therapeutisch of is het toch meer??
En wat sommige christenen beweren: Een persoonlijke band met de levende God.
En wat te denken van bevindelijkheid?
God echt als een persoon ervaren ( ik hoop niet als man,als een vriendelijke oude baas met een grijze baard zoals sinterklaas) maar wel als “”werkelijkheid“” wat dat ook moge inhouden.
LeSage Schreef:
——————————————————-
> Bidden is eigenlijk gebaseerd op het voortdurende
> samenzijn met God.
>
> Normaal bedoelen we met bidden een reeks zinnen
> die je uitspreekt en die de bedoeling hebben om
> het oor van God te bereiken.
> Te denken dat het zó werkt, is volslagen onzin.
> God ‘zit’ niet ergens linksboven in het plafond of
> zo - hij bevindt zich in het diepste centrum van
> je geest, omdat GodZelf een geestelijk wezen is.
> Het heeft dus geen enkele zin om zinnen en woorden
> te prevelen, naarbuiten je lichaam te sturen, en
> al hélemáál niet als het óók nog eens
> voorgeschreven zinnen zijn zoals bv bij rituele
> gebeden.
>
Ja ja, dus de geest van God zit in het diepste centrum van je geest, das wel vervelend dan als je bezeten bent van een demonische geest.
Of zit deze demonische geest dan samen met de geest van God in het diepste centrum van je geest?
> Vanuit de erkenning van de innerlijke aanwezigheid
> van God ontstaat er een soort van een gezamenlijke
> basis waarop je, vaak zonder dat je je dat echt
> bewust bent met God communiceert. vaak woordeloos
> en vaak onbewust. De weerslag daarvan, een
> innerlijke rust, zekerheid, opgewektheid,
> vriendelijkheid, en goedheid zijn de eerste
> duidelijke kenmerken van dit samenspel met God. En
> dat samenspel, dát is nu juist het werkelijke
> gebed. Met díe vorm van bidden is bedoeld wat wel
> eens is gezegd: nog voor wij bidden heeft God ons
> gehoord.
>
> Is het dan verkeerd om met woorden te bidden?
> Nee dat is het zeker niet. Uiteindelijk heeft
> Jezus ons geholpen met het overbekende Onze Vader.
> Maar laten we duidelijk voor ogen houden dat het
> gebruik van woorden een nut moet hebben lós van
> de gedachte dat God die woorden zou horen want dat
> doet God in principe niet. Het ‘inzetten van’
> woorden is bedoeld om makkelijker tot een
> geestelijke concentratie te komen binnen de
> baaierd van geluiden, beelden, en impulsen die
> voortdurend op ons afkomen, en die het ons niet
> altijd makkelijk maken om innerlijk stil te zijn,
> een basishouding voor gebed, die nodig is om de
> eerder genoemde vruchten van werkelijk gebed
> ervaarbaar te maken.
>
> De ontwikkeling van dat samenspel, God-en-jij
> samen-in-het-gebed, kan uiteindelijk leiden tot de
> openbaring van Christus in jou.
> En dat is de uiteindelijke bedoeling - van het
> gebed.
God als persoon ervaren betekent Hem zien als vorm (mens) met een masker (persona).
God is Geest en ook daarom o.a. vind ik het Onze Vader helemaal niets.
Vader in de zin van alle leven ok, maar ik kan God op geen enkele wijze met een vader associëren.
Zeker niet wanneer Hij in Verweggistan zou zijn, dat hele vaderbeeld klopt dan niet.
Dus dat type (ritueel/liturgisch) gebed is en was al nooit aan mij besteed.
En een popcorngebed? Welk een idioterie is dat, krakende konijnen die het stokje overgeven aan de volgende kouwende/koutende…nou nee. Ik hoop dat ik hiermee tevens je openingstopic heb beantwoord:D
Douce
theo Schreef:
——————————————————-
> “”Alleen maar“” therapeutisch of is het toch
> meer??
uiteráárd meer, maar ik reageerde specifiek op een opm van CU
>
> En wat sommige christenen beweren: Een
> persoonlijke band met de levende God.
Tja.
'Sommige christenen' kunnen dat onderbouwen met een hoop bijbelteksten, bekeringscriteria, en het juiste geloof. Daar horen dan vaak bij lawaai en toeters en bellen, wat al gauw een beetje gaat in de richting van de farizeeer in het verhaal van de farizeeer en de tollenaar.
Wérkelijk een band hebben met de levende God (alsof er dode goden zouden zijn maar dit terzijde) blijkt niet uit wat je gelóóft, maar uit wat je bént. Eigenschappen daarvan noemde ik eerder.
>
> En wat te denken van bevindelijkheid?
>
> God echt als een persoon ervaren ( ik hoop niet
> als man,als een vriendelijke oude baas met een
> grijze baard zoals sinterklaas)
Dat is mij vreemd.
> maar wel als
> “”werkelijkheid“” wat dat ook moge inhouden
Ja….dáár gaat het om. Immers we willen graag dat wat we ervaren, dat dat werkelijk is. En die ‘werkelijkheid’ waar ons gebed naar ‘zoekt’ (speciaal als het om aanbidding gaat) is inderdaad niet te definiëren. Maar juist vanuit zulke woordeloze vormen van gebed wéét je dat er zoiets als een Werkelijkheid is. Ofschoon het heel goed zou kunnen dat wat dan ervaren wordt, slechts een uiterlijke waarneembaarheid van God is, een soort van aanrakingsmoment van onze eigen ziel met God. Iets puur menselijks dus …..
herkenbaar?
samuel Schreef:
> >
> Ja ja, dus de geest van God zit in het diepste
> centrum van je geest, das wel vervelend dan als je
> bezeten bent van een demonische geest.
> Of zit deze demonische geest dan samen met de
> geest van God in het diepste centrum van je
> geest?
>
lekker hé, dat zuigen. je zet wel je ongeletterdheid in de etalage. Want het is best goed om eens wat anders te lezen dan je eigen hart. Pascal bijvoorbeeld. Hij schreef;
“Elk mens heeft een innerlijke leegte die alleen door God gevuld kan worden. Door de hele wereldgeschiedenis heen hebben mensen dit verlangen naar God op vele verschillende manieren kenbaar gemaakt, maar veelal niet op een wijze zoals God dat heeft bedoeld.”
Kijk, dat is nog eens een zienswijze waar het armzalige zuigende negatieve gebeuzel van jou in het niet zinkt.
Maar goed, diverse manieren of desnoods methoden van bidden zij n natuurlijk eigenlijk onbelangrijk, want de bijbel leert er wel een les in. In de dienst van God en vooral in het gebedsleven komt het aan op de houding van het hart: wat zijn jouw diepste motieven, samuel?
Kan je wel stellen, dat is ook de reden dat je het serieus moet nemen, en dat moet je echt wel doen met de geest van God.
Hij heet niet voor niets de heilige Geest.
Wat je stelt dat geesten weinig binding hebben met vaste locaties kan ik het niet mee eens zijn vanuit het bezetenheid punt.
En wel hierom de Bijbel verteld ons iets anders, Jezus verteld ons iets anders; 43 Zodra de onreine geest van de mens is uitgevaren, gaat hij door dorre plaatsen om rust te zoeken, maar hij vindt die niet. 44 Dan zegt hij: Ik zal terugkeren naar mijn huis, waar ik ben uitgevaren; en als hij komt, vindt hij het leegstaan geveegd en op orde. 45 Dan trekt hij heen en neemt zeven andere geesten mede, bozer dan hijzelf; en zij komen binnen en wonen daar. En het wordt met die mens in het einde erger dan in het begin. Alzo zal het ook gaan met dit boze geslacht. Matteüs 12
Ik neem even deze tekst maar zo als je weet zijn er vele over boze/onreine geesten die uitgedreven worden, bezet zijn(woning gemaakt), bezeten.
Je kan dus stellen dat ze wel degelijk plaatsgebonden zijn met diegene die ze bezet houden.
Zo moet je eerst de Geest van God ontvangen voor dat je kan zeggen dat Hij in je is, en zo kan ook de Geest van God over je komen en is Hij dus niet in je.
LeSage Schreef:
>
> Tja.
> ‘Sommige christenen’ kunnen dat onderbouwen met
> een hoop bijbelteksten, bekeringscriteria, en het
> juiste geloof. Daar horen dan vaak bij lawaai en
> toeters en bellen, wat al gauw een beetje gaat in
> de richting van de farizeeer in het verhaal van de
> farizeeer en de tollenaar.
> Wérkelijk een band hebben met de levende God
> (alsof er dode goden zouden zijn maar dit
> terzijde) blijkt niet uit wat je gelóóft, maar
> uit wat je bént. Eigenschappen daarvan noemde ik
> eerder.
> >
>
> Ja….dáár gaat het om. Immers we willen graag
> dat wat we ervaren, dat dat werkelijk is. En die
> ‘werkelijkheid’ waar ons gebed naar ‘zoekt’
> (speciaal als het om aanbidding gaat) is inderdaad
> niet te definiëren. Maar juist vanuit zulke
> woordeloze vormen van gebed wéét je dat er
> zoiets als een Werkelijkheid is. Ofschoon het heel
> goed zou kunnen dat wat dan ervaren wordt, slechts
> een uiterlijke waarneembaarheid van God is, een
> soort van aanrakingsmoment van onze eigen ziel met
> God. Iets puur menselijks dus …..
> herkenbaar?
Het mag best wel met een beetje geluid hoor, want de psalmist heeft het steeds maar over roepen, luide smekingen, opgeheven handen, ons zuchten, het hartstochtelijk onze noden uitstorten en in Romeinen 8:26 staat bidden met onuitsprekelijke verzuchtingen in de Heilige Geest . Dus vul maar in wat van je gading is.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's