Richard II Schreef:
——————————————————-
> > Klopt. Er is ook maar één zekerheid, nl. dat
> er
> > geen zekerheden zijn.
>
> Inderdaad. Dan kan het geloof dus al niet
> kloppen.
>
> > > Geloof is alleen maar een mening.
> >
> > Maar klopt dit wel? En hoezo een ‘mening’ ?
>
> De gelovige is van mening dat er goden bestaan.
Van mening, Richard II? Ik weet niet wat het onderscheid is tussen een fantasie of een ‘mening’ als het over goden gaat.
Neem dit voorbeeld:
> Of dat hij na de dood in de hemel komt.
Daarvan is voor ieder normaal denkend mens - en daar hoef je echt niet hoog voor opgeleid te zijn (het helpt wel) - toch niet vast te stellen of het dan gaat om een om een - zorgvuldig opgebouwde - mening, maar veeleer er sprake is/moet zijn van een doorgeschoten fantasie?!!
Hoe wil je na kunnen denken wat er - eenmaal dood - met je gebeurt, of zelfs maar; over hoe de wereld/werkelijkheid er dan uitziet?
Kortom: hoe vorm je op basis daarvan, of beter waarvan precies dan een mening?
Dat kan het dus niet, denk ik dat jij en ik gevoeglijk kunnen concluderen?!
> Of dat wezens op een planeet in de Andromeda-nevel
> door goden zijn geschapen.
Hoho, de aarde is het centrum, en toevallig heeft god (dnb) er een zonnetje (dat opkomt en ondergaat, platte aarde immers) neergezet. De rest kan evenzogoed van satan zijn, behalve de (lichtjes aan het plafond van de hemel) sterren dan, hé. Ja ok, ok, ik liet even mijn fantasie de vrije loop. Mag ik ook eens.
In ernst weer: Maar idd, de Andromeda-nevel, die was nog niet eens (ons) bekend toen de bijbels werden geschreven.
Ben heel erg benieuwd hoe een update-genesis (met de kennis / wetenschap van nu) er uit zou komen zien …
> > De mening is pas als gevolg van het ‘geloven’,
> > immers dan pas komen de sprookjes -
>
> Het begint toch met sprookjes?
Lastig, Richard II. Wat ik bedoel is dat de ‘mening’ door gelovigen, vorm gegeven wordt door ‘geloof’. Daarbij staat niet de werkelijkheid centraal, maar dat wat past of passend te maken is voor datzelfde ‘geloof’/'geloven'. Maar niet uit te sluiten is dat we beiden gelijk hebben hier. Maar zie je voorbeeld:
> Er was eens iemand die Jezus heette en die was de zoon van een god…
Idd, zeer problematisch. Immers, hoe wil god (die niet bestaat) een zoon verwekken?
Dat er ooit iemand was die jezus heette, zal best. Mss had ie uitgerekend wel geen (echte) vader!!
Schijnt een nogal zware invloed te hebben op zo iemand. Een lijdensweg mogelijk …
maar ja, we kennen er wel meer die zich met dergelijke problemen hebben bezig gehouden.
Als een uitweg naar een bevrijding uit een dergelijk lijden kan het overigens wel een functie hebben.
Maar goed dan ga je zo'n beeltenis van iemand gekruisigd niet als (martelaar)symbool gebruiken, lijkt me.
Afschuwelijk werkelijk …
En ja, wat er daarna allemaal bedacht en/of verzonnen is (en dat door hoogopgeleiden ook nog) rond zo'n gebeurtenis … ik hoef het je niet uit te leggen.
Theo