Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Gonnie Schreef:
——————————————————-
> Theo er zijn evenzoveel mensen die God niet
> ervaren in hun ellende,
Evenvel of meer of minder, dat weet ik niet maar het klopt in ieder geval wel dat er talloze mensen zijn die God inderdaad niet ervaren.
> en al is dat wel zo het is
> geen troost
DAT klopt niet, het geeft WEL troost voor tallozen.
> want daarvoor zijn wij niet voor op de
> wereld om dat te ondergaan.
DAT klopt weer wel maar helaas, de wereld zit vol ellende.
Nou is er aan veel ellende weinig tot niks te doen, ziekte en ongelukken en gehendicapt geboren worden etc.
Ellende wat wij mensen elkaar en de hele schepping aandoen,…DAT had en hoeft niet te gebeuren maar helaas helaas..
theo
Gonnie Schreef:
——————————————————-
> Het zal ook wel in iemands aard zitten denk ik,
> als je zo geaard bent zo als ik dan ben je altijd
> in verzet met problemen waar je geen macht over
> hebt,
EN ? Denk je dat er geen christenen zijn met diezelfde aard?
> en dan vind ik dat als God bestaat dat Hij
> de problemen moet weg nemen, wel kinderlijk
> gedacht van mij, dat geef ik toe.
Wat zou dat geweldig zijn maar zo blijkt het niet in elkaar te zitten.
De meeste mensen menen dat problemen door een ander (in dit geval door een God) dienen te worden opgelost.
Ik ben van mening dat de verantwoording van iemands leven, volledig bij hemzelf/haarzelf berust en dat er niemand valt aan te wijzen. Er zijn omstandigheden die aan te wijzen zijn waardoor het minder gaat, maar het is altijd hoe wij er zelf mee omgaan. Natuurlijk kunnen we er altijd “een God” voor verantwoordelijk stellen, dat is niet mijn opvatting.
Voorts ben ik mijn leven lang al van mening dat het je richten op de goede en positieve zaken een mensenleven meer inspireert en voortbrengt, dan het altoos rondzwemmen in de jamaars en waaroms. Als je overal een vraagteken bijzet en dus altijd in je ratio blijft hangen, brengt dat geen levensvreugde noch geluk met zich mee, gelovig of niet.
Wie heeft ooit beweert dat het leven zonder haken en ogen moet verlopen? Is dat niet een aangepraat verhaaltje dat het zo zou moeten? Ik geloof niet in een leven zonder problemen, met of zonder God. De kunst is te zien wat het leven werkelijk is en dat is geen aaneenschakeling van onbezorgde momenten.
Neem het zoals het werkelijk is, met alles erop en eraan en daar kun je zelf veel aan bijdragen. Altijd blijven hangen in het wat zou moeten enzovoort is een valstrik om nooit echt te leven, te beleven en te genieten. Het leidt ronduit tot ontevredenheid, omdat een ander mogelijk een ander leven heeft.
E.e.a. heeft zelden met God of je idee over God te maken. Het is gewoon een afdwingen van wat je meent hoe het zou “moeten” zijn.
Douce
Dat ben ik niet met je eens, God is waardoor alles bestaat maar niet de Wonderdoener zoals Hij wordt voorgesteld.
God is de bindende kracht om voort te willen bestaan en te (leren) zien dat we een eenheid in verscheidenheid zijn, ook na dit leven. Afijn, ik zie God dus totaal anders dan de doorsnee ouderwetse jood of christen.
Ik ben echter niet een persoon die op haar luie reet gaat zitten afwachten of er nog manna uit de hemel komt. Je zult zelf je leven vorm moeten geven en, dan spreek ik uiteraard voor mezelf, vooral op koers moeten/kunnen blijven om uiteindelijk je ware identiteit te vinden c.q. te behouden. Het anker zit dus in wezen in een mens ZELF en is niet iets om buiten jezelf naar te streven. Wat God genoemd wordt is voor velen een “iemand” om zelf niet meer te hoeven denken noch actie te ondernemen. Rare kronkels, maar te begrijpen als je je niet los kunt/durft te maken van de voice dialogue.
Frederik D Schreef:
——————————————————-
> Dus je hebt niets aan God. God is een overbodige
> entiteit.
Nee, in feite heeft men in ongelukkige situaties niets aan God, zolang men aan het godsbeeld, dat al eeuwen hetzelfde is, blijft hangen. (De Man met de witte baard). Een gelovige voelt zich in bepaalde situaties even ellendig als een ongelovige. Het verschil is dat je vaak leest dat gelovigen troost vinden door hun geloof in God. Ik denk dat een gelovige die depressief is echt niet van zijn/haar depressiviteit afkomt door zijn/haar geloof in God. Troost verzacht misschien wel het leed, maar neemt de oorzaak niet weg. En gelovigen hebben door hun geloof in God een houvast wat het leed verzacht, want na de fysieke dood is er namelijk een plekje voor hen in de hemel.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
