Heb jij er zelf ideeën over? Meestal als jij iets “vraagt” is dat namelijk zo.
Wat is jouw mening?
Douce
Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forumsSlechte theologie.
Aan wie offerde Jezus zijn leven? Aan de Duivel? Of aan God? Als het aan de Duivel is, dan is dat te bizar voor woorden. Als Jezus zijn leven aan God gaf, dan gaf God zichzelf aan God hetgeen ook bizar is. Dat hele idee van een offer is te bizar voor woorden.
En daarnaast is het al moeilijk genoeg om in God te geloven. Zou God echt de boel nog moeilijker maken en eisen dat we ook nog eens in Jezus en dat bizarre offer moeten geloven?
Als God bestaat, dan lijkt hij totaal niet op de God van het NT en ook niet op die van het OT. En zeker niet op Allah.
Maar ja, als God bestaat en alle zogenaamde heilige boeken zeer grote quatsch zijn, dan is het te vraag: hoe moeten we dan in God geloven? We hebben dan geen enkel houvast. Ik zou dan zeggen: nou en? Maar ik ken de mens. Men wil houvast. En omdat er geen houvast is, verzint men houvast: het OT, het NT, de Koran, de Hadith, de pauselijke bullen en andere nonsensicalia.
Dus Jezus stierf niet voor alle zondaren maar alleen voor halleluja-christelijke zondaren.
En dat offer is te bizar voor woorden. God wou wraak op de mens. Maar dat lukte hem niet. Eén keer was het bijna gelukt. Bij de Zondvloed. Maar er ontsnapte acht man in een ark waarin een complete dierentuin huisde (wel eens een grote dierentuin gerund met slechts acht man personeel?). Goed, dacht God bij zichzelf, dan word ik zelf mens en wreek mij maar op mijzelf. En aldus geschiedde. Is dat ziek of is dat ziek?
Het spijt me Douce - ik weet het echt niet. Het denken te weten zou ook wel tamelijk pretentieus zijn.
Het enige wat je kunt doen als iemand die vergeving van God heeft ontvangen, is proberen alles te doen voor jouw slachtoffer, wat kan helpen om het lijden dragelijk te maken. En als het goed is zul je ook altijd deel moeten blijven nemen in dat lijden, omdát jouw slachtoffer lijdt, en omdát het voorgevallene niet meer ongedaan is te maken.
Misschien dat je de vergeving van God aan jou dan ook zó moet zien als de vergeving die je jezelf kunt bieden - wat ook nodig is.
Ik ben benieuwd of iemand (theo bv Ferry) weten of er binnen de theologenwereld over na is gedacht/gefilosofeerd.
Daar is veel over te zeggen. Ik begin echte met me af te vragen: Vergeving okay …….. maar dán?
***************************************************************************************************************
In het hiernamaals zou God misschien vergeven , maar op aarde , denk dat op aarde de wetten tellen . Als iemand een moordpleegt zal hij gestaft worden .
Hallo Lotje
M.i. is vergeven niet altijd hetzelfde als straffeloos wegkomen.
Het geven van straf, het accepteren van straf en het ondergaan van straf gaat (als het goed is) samen met berouw. Straf is dan een vorm van correctie. Denk aan de engelse uitdrukking ‘conrrectional centre’, een manier om een gevangenis aan te duiden.
In diepste zin wil vergeving volgens mij dus niet zeggen: iemand straffeloos laten gaan, maar veel meer: de band met de dader, die door de daad kapot was gegaan, weer herstellen.
Weet je zeker dat je deze post als spam wil rapporteren aan de beheerder?
Deze post wordt als spam gerapporteerd aan de beheerder van het forum. Bedankt!
Weet u zeker dat u dit topic wil verwijderen?